De rust van wilde wezens

Door Wendell Berry. Original poem in English below.

Wanneer wanhoop voor de wereld in mij groeit

en ik 's nachts wakker word bij het minste geluid

in angst voor wat mijn leven en dat van mijn kinderen kan worden,

ga ik liggen waar de eend
rust in zijn schoonheid op het water, en de grote reiger eet.

Ik kom tot de rust van wilde dingen

die hun leven niet belasten met voorgevoelens van verdriet. Ik kom in de aanwezigheid van stille water.

En ik voel boven mij de dag-blinde sterren

wachtend met hun licht. Een tijdje

rust ik in de gratie van de wereld, en ben ik vrij.

The Peace of Wild Things

When despair for the world grows in me

and I wake in the night at the least sound

in fear of what my life and my children’s lives may be,

I go and lie down where the wood drake

rests in his beauty on the water, and the great heron feeds.

I come into the peace of wild things

who do not tax their lives with forethought

of grief. I come into the presence of still water.

And I feel above me the day-blind stars

waiting with their light. For a time

I rest in the grace of the world, and am free.

By Wendell Berry